Το άγχος στην παιδική ηλικία έχει αυξηθεί κατά πολύ τις τελευταίες δεκαετίες. Τα σημερινά παιδιά αντιμετωπίζουν πολλές πιέσεις από εξωτερικές και εσωτερικές πηγές, για παράδειγμα:

Το άγχος στο σχολείο 
Υπάρχει μεγάλη πίεση στους μαθητές σήμερα. Το άγχος για την αποδοχή των άλλων παιδιών, ο φόβος της αποτυχίας στις εξετάσεις, η ανησυχία για την αυριανή επαγγελματική αποκατάσταση, ο εκφοβισμός είναι μερικοί από τους συνηθέστερους λόγους άγχους στα σχολεία.
Το άγχος στην οικογένεια 
Υπάρχουν πολλά ζητήματα μέσα σε μια οικογένεια που μπορεί να προκαλέσει άγχος στα παιδιά, για παράδειγμα, το διαζύγιο των γονιών, τα οικονομικά προβλήματα, η φτώχεια, το άγχος των γονιών, και, συνήθως, οι αδικαιολόγητα υψηλές οικογενειακές προσδοκίες που φορτώνονται στα παιδιά.
Το άγχος των μέσων ενημέρωσης και οι κίνδυνοι για το περιβάλλον
Μερικά παιδιά μπορεί να ανησυχούν για τα πράγματα που ακούν και βλέπουν στις ειδήσεις όπως τον πόλεμο, τη βία, την περιβαλλοντολογική καταστροφή κτλ.
_______________________________________________________________
Πολλές από τις προαναφερθείσες πηγές άγχους, όπως το σχολικό, υπήρχαν εδώ και πολύ καιρό, η κύρια διαφορά σήμερα όμως, σε σύγκριση με 10 ή 20 χρόνια πριν, είναι ότι τα σημερινά παιδιά βομβαρδίζονται με πληροφορίες. Η τηλεόραση, το διαδίκτυο και τα κινητά τηλέφωνα έχουν συμβάλει στην αποδυνάμωση των φραγμών που προστατεύουν τα παιδιά από την εγκληματικότητα, τη βία και τα καταστροφικά γεγονότα που παρουσιάζουν συνεχώς τα μέσα ενημέρωσης. Η έκθεση αυτή μπορεί να συμβάλει και να έχει σημαντικό αντίκτυπο στην αύξηση των επιπέδων στρες των παιδιών και τους φόβους τους γύρω από την ασφάλεια. Ο κυβερνο-εκφοβισμός, ο οποίος μπορεί να είναι πολύ επιθετικός και διαδεδομένος, είναι μία ακόμα πηγή άγχους, που συχνά προκαλεί σοβαρές συναισθηματικές διαταραχές και βλάβες στα παιδιά.
Ποια είναι τα συμπτώματα που μπορούμε να διακρίνουμε όταν το παιδί μας έχει άγχος:
* Ευερεθιστότητα
* Απομάκρυνση από τις δραστηριότητες που τους δίνουν ευχαρίστηση
* Προσκόληση στους γονείς.
* Ευσυγκινησία
* Επιθετική συμπεριφορά
* Παλινδρόμηση σε παλαιότερες συμπεριφορές (π.χ. πιπίλισμα του δαχτύλου ή βραδινή ενούρηση).
* Σχολική άρνηση
* Απροθυμία για οικογενειακές ή σχολικές δραστηριότητες.
Πώς μπορούμε να καταλάβουμε πότε το στρες που εμφανίζεται στο παιδί είναι υπερβολικό ή εξελίσσεται σε μια διαταραχή άγχους;

Μερικά από τα ακόλουθα συμπτώματα, ιδιαίτερα εάν είναι συνεχή και έντονα, μπορεί να υποδηλώνουν ότι το παιδί τείνει να αναπτύξει μια διαταραχή άγχους:
* Συνεχής και υπερβολική ανησυχία (που επηρεάζει αρνητικά την καθημερινή λειτουργία του).
* Τρέχοντα σωματικά συμπτώματα (π.χ. πόνος στο στομάχι, έμετος ή συχνοί πονοκέφαλοι).
* Σημαντικές διαταραχές ύπνου.
* Εξαιρετική φοβία.
* Σημαντικές αλλαγές στις διατροφικές συνήθειες (κακή όρεξη, υπερκατανάλωση τροφής ή ζαλάδα).
* Αδυναμία ελέγχου των συναισθημάτων (π.χ. ανεξέλεγκτο κλάμα ή επιθετικότητα).
* Απόσυρση από τους φίλους και την οικογένεια.
* Εξαιρετικές συμπεριφορές ή σχόλια (π.χ. αυτοτραυματισμός ή αυτοκτονικός ιδεασμός).
Πώς μπορούν οι γονείς να βοηθήσουν το παιδί τους να αντιμετωπίσει το άγχος;
Είναι σημαντικό για τους γονείς να μάθουν στο παιδί τους να αναγνωρίζει και να εκφράζει τα συναισθήματά του αλλά και να χρησιμοποιεί υγιείς τρόπους για να αντιμετωπίσει το άγχος του. Οι γονείς μπορούν:
* να περνάνε τακτικά ποιοτικό και χαλαρωτικό χρόνο με τα παιδιά τους.
* να ακούνε τα παιδιά τους και να τα ενθαρρύνουν να μιλάνε για τα συναισθήματα και τις ανησυχίες τους.
* Να τους παρέχουν ένα ασφαλές και ενθαρρυντικό οικογενειακό περιβάλλον.
* Να ενθαρρύνουν τη σωματική δραστηριότητα και τις υγιεινές διατροφικές συνήθειες.
* Να χρησιμοποιούν τη θετική ενθάρρυνση και ανταμοιβή αντί για τιμωρίες και απειλές.
* Να αποφεύγουν να είναι επικριτικοί και αρνητικοί απέναντι στα παιδιά τους.
* Να δείχνουν ενεργό ενδιαφέρον για τις δραστηριότητες και τα χόμπι των παιδιών τους και να συμμετέχουν σ’ αυτά όταν είναι δυνατόν.
* Να επιδεικνύουν ενεργό ενδιαφέρον για την πρόοδο του σχολείου των παιδιών τους και να τα υποστηρίζουν στις σχολικές τους εργασίες.
* Να παρακολουθούν την πρόσβαση των παιδιών τους στα μέσα ενημέρωσης.
* Να υποστηρίζουν τα παιδιά τους εάν εκτίθενται σε εκφοβισμό.
* Να διαχειρίζονται το δικό τους στρες και να αποτελούν θετικό πρότυπο.
* Να αφήνουν ελεύθερο χρόνο στα παιδιά για να παίξουν, να διαβάσουν, να ακούσουν μουσική ή απλά να χαλαρώσουν.
* Να βοηθήσουν στην οικοδόμηση της αυτοπεποίθησης των παιδιών, αναγνωρίζοντας τα επιτεύγματά τους και αποφεύγοντας να θέτουν μη ρεαλιστικές προσδοκίες γι’ αυτά.
Τελειώνοντας, θα θέλαμε να αναφέρουμε πως το κάθε παιδί είναι ξεχωριστό και γι’ αυτό ξεχωριστή είναι και η κάθε περίπτωση με τη λύση της, εμείς είμαστε πάντα στη διάθεσή σας – αν θέλετε να μας ρωτήσετε κάτι πάνω στο θέμα -να σας απαντήσουμε https://logoxora.gr/epikoinonia/